და­ი­ნე­ბი

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­1989-91 წლებში მხატვრული თარგმანისა და ლიტერატურულ ურთიერთობათა მთავარ სარედაქციო კოლეგიაში გამოსაცემად მომზადდა ლიტვური ხალხური პოეზიის (დაინები) ანთოლოგია. სამწუხაროდ, მისი გამოცემა ვერ მოხერხდა. გთავაზობთ რამდენიმე ნიმუშს ამ ანთოლოგიი­დან.

ბნე­ლი ჩა­მოდ­გა მა­მულ­ში

ბნე­ლი ჩა­მოდ­გა მა­მულ­ში –

შე­მოგ­ვე­სია თა­თა­რი.

შე­მოგ­ვე­სია თა­თა­რი –

ჭრე­ლი მწევ­რე­ბი აუშ­ვეს…

ჭრე­ლი მწევ­რე­ბი აუშ­ვეს

უც­ხო ფრი­ა­ლებს დრო­შა….

მა­მავ, გა­მო­დი მა­მულ­ში

მაშ­ვ­რალს მი­ხე­დე ოჯ­ახს.

მაშ­ვ­რალს მი­ხე­დე ჯა­ლაბს,

მკლავ­ში აღ­არ აქვთ ძა­ლა.

აღ­არ­ვი­სა აქვს თა­ვი,

მინ­დ­ვ­რად რომ მომ­კან ჭვა­ვი…

მა­მავ, მი­ხე­დე ჯა­ლაბს!

სად ხარ, საყ­ვა­რე­ლო?

გო­გო­ნე­ბი ფოცხით

შე­სე­ვი­ან მდე­ლოს.

აგ­ე­რაა ყვე­ლა –

სად ხარ, საყ­ვა­რე­ლო?

ნუ­თუ აღ­არ გინ­და,

გუ­ლი გა­მი­ხა­რო,

რომ ჩემს შავ­რას ის­ევ

შვრია და­უ­ყა­რო?

ან­და ძვე­ლე­ბუ­რად

ას­ვა ცი­ვი წყა­რო?

სა­ით და­მე­კარ­გე

ჩე­მო სა­ნუკ­ვა­რო?

თარ­გ­მ­ნა თე­დო ბე­ქიშ­ვილ­მა

და­ი­ძი­ნე, ჩე­მო შვი­ლო

და­ი­ძი­ნე, ჩე­მო შვი­ლო,

კუ­დი­ა­ნი და­დის ში­ნა,

ჩექ­მე­ბით და ტყა­ვის ბოღ­ჩით –

კუ­დი­ა­ნი და­დის ში­ნა.

მას არ ერ­ჩის, ვი­საც ძი­ნავს,

ძი­ლის ჯა­დო და­გი­ფა­რავს.

და­ძი­ნე­ბულს ვერ გი­პოვ­ნის,

გაღ­ვი­ძე­ბულს მო­გი­პა­რავს.

­­­­­­­თარგმნა ზაურ მოლაშხიამ

© “არილი”