-
-
მალხაზ ხარბედია – პლუტარქეს ღვინო
-
ზურაბ კიკნაძე – თავის-უფალი, სხვის-უფალი, სხვის-მონა
-
მალხაზ ხარბედია – პაიდეუო, პაიდეუეის, პაიდეუეი
-
მალხაზ ხარბედია – შალამოვი და შიმშილი
-
თამარ ჯაფარიძე – „ცუდი თარგმანი მწერალსაც კლავს და მკითხველის გემოვნებასაც ანადგურებს“
-
მალხაზ ხარბედია – მო იენის „ღვინის ქვეყანა“ – ჭამა-სმის ქაოსი
-
ზურაბ კიკნაძე – მაესტროს პროზა[1]
-
თამაზ ვასაძე – დასავლური პრინციპების იმედით
-
მალხაზ ხარბედია – „მობი დიკი“ ანუ ოცნება ალუბალზე
