თუნუქის სახურავი
შემშრალი კინოვარი. კარმილიონი. ტილო მოლბერტზე დადებული.
ქილა შუშის. ზედ მასტიხინი. ვერმილიონი. პერმანენტული წითელი.
გაისეირნებ კარში.
გაისეირნებ ქარში.
დალანდავ ნაცნობს, ტოლს არ დაგიდებს, ხელს ჩამოგართმევს.
სახურავი თუნუქის. მელიკ კაზარიანცი.
გასწვრივ კედელზე კიპარისები. ნამისჭია მტვრიანი.
აბოლებს მეზობელი დინჯად კიბეზე მჯდომი. ფლოსტებში.
მოუვა დუშაში. ლოჯიაში ანარეკლი შუშის.
სილუეტები ანძების, კიბე სახანძრო, სხვენი, მავთულები,
პროპელერი სავენტილაციო.
ტროტუარი. იეზიდი შირიშა. წიწვები ნაძვის.
ირწყვება გაზონი კიროვის ბაღში.
დილის ხუთი საათია. სათვალემომარჯვებული
კალმისტრით ხელში,
ჭიქა ჩაით. – საით?
თუნუქის სახურავზე.
კუდი ყავარზე.
ხომ ხარ ჯავარზე?
რას ჩმახავ, დახატავ ბოთლებს, ხეებს, სახლს მიტოვებულს,
თუნუქის სახურავს, სიფათებს, ცოცხის ხმას.
THE VICTORY SIGN
შემეკრა ფოლაქი ღიპზე. მაგიდას მაუდგადაკრულს,
რესტავრირებულს,
ოდესღაც მნჯოიანისგან ნაყიდს გროშებად,— მივუჯექი.
მოქაჩა სიგარეტი გალერისტმა სახელოსნოში წინადღეს.
ნოემბრის თვეში კურსი აიწევს დოლარის.
აგერ
უკვე
ხუთი
წელი
სასმელს სპირტიანს არ მივკარებივარ.
ჩემი ქალაქი – სემირამიდას ბაღებია.
— ცხოვრებამ უბანში აუარა გვერდი ყველას.
არავინ დარჩა საღსალამათი,-
ანგარიშს მაბარებს ჩუთლა შეზარხოშებული.
ზეგ რეზო მიემგზავრება, დღეს მინდა დავხატო.
მზად არის ტილოც, მთავარია, მაესტრომ დრო გამონახოს.
პრემიერ მინისტრი უინსტონ ჩერჩილი
სიგარით, ირონიულად ორ თითს მიღერებს,
მგონი შედეგიც არ დააყოვნებს.
* * *
ქოლგა გაიხსნა.
ჭიქიდან ორთქლი ჯინივით ამოდის.
გაწებილი სახელო. თაფლი წაბლის.
წაშლის წამებს დაუვიწყარს
თათარიახნად არაყი მყრალი.
ხინჯი. შარვალი ველვეტის, BRAX-ის.
ტაქსი. ლოკოკინა. ხავსი. ჩამეძინა.
ავან-ჩავანი ქალაქის. – ვინ იცის?
ხელის გულზე – ტიზერცინი. – დაიძინე!
კომპიუტერის შეკეთება ადგილზე მისვლით.
ქოლგის შრიალის ხიბლი.
კაფე ვორონცოვზე,
ამოდის ორთქლი ჭიქიდან ჯინივით.
კაკაო, ვიტრინა, ფუნთუშა,
ვოლგა.
ქოლგა გაშლილი შრება.
* * *
კეხურა სინზე.
ხის მაგიდაზე
ფარდაგი გადაფარებული.
ალაგი
სადაც ჩუბჩიკა მუშაობდა,
სტუმრებს ღებულობდა,
ჩუქნიდა ნამუშევრებს,
ანგლობდა.
* * *
მეტეხის ხიდზე ვაჭრობს სომხის ქალი,
ბეჭდებით, ხრიკებით, ძეწკვებით, ღილებით.
* * *
გვირისტი, გვირისტი, გვირისტი, გვირისტი,
გახუნებული, გახეხილი ჯინსის ხიბლი,
სიხისტე.
ფეთხუმი სატრაპი,
ფეთხუმი სატრაპი,
ფეთხუმი სატრაპი,
ფეთხუმი სატრაპი,
ატამი სახრავი.
* * *
გოგონა-გორგონა, სიფათგაყინული,
მგონი ბარნოველი, ჰამაც ბიბლიური.
* * *
ამგვარი მხატვრობა არსად მინახავს.
ბერეტი, ღილი, სათნო ღიმილი.
ცხელი პიცა ადგილზე მიტანით
მაღაზია საგალანტერეო, ბაკალეა, გალერეა სამხატვრო,
კაფე “მეტრო”, ხალხი მოსეირნე, ჩამოვიარე
ღობე რკინის, ყომარბაზი ვერის პარკთან,
წყლები გაზიანი ვიწრო ჭურჭელში, იმ სახლის წინ
სადაც ახლა ფილარმონია დგას. ჩაბარდა პატრონს,
ჩაბარდა წარსულს…
Летучий Голландец
კახა თოლორდავას
ცილინდრი. სათვალე.
ქოლგის ქნევით
გადმოკვეთა კახამ
გამზირი რუსთაველის.
ჰაი, გიდი! სადღაა რიდი…
* * *
გაანათებს მაუდს მწვანეს
ებონიტის ლამპა შავი.
ვერ გიგონებ.
ვერ ვიგონებ
სიტყვას უწინ დასწავლილს.
სარეკლამო ბარათი
ზაირა ბერელიძეს
ბოთლის წახნაგის იარლიყს
“არაყი ზაირა” აწერია.
Ф.Ц. მწვანე. ვოლკონსკოიდი.
ვარდები თეთრი და ერთიც შავი.
ოქროსფერ ფონზე კენკრაა დაყრილი.
შევცქერი ბარათს, – მეორე მხარეს –
სახლია თეთრი უკაცრიელი,
ფანჯრებით დახვრეტილი,
ფონად კობალტი. – მომაგრდი?
გალერეა ვერნისაჟში სიგარეტს უკიდებს.
ღრიანკალ რაჭველს აზრად რა მოსდის –
ალაჰმა უწყის.
© „ლიტერატურა – ცხელი შოკოლადი“