ფრანგულიდან თარგმნა გიორგი ეკიზაშვილმა
წერილები ბრანდერბურგიდან
არსებობის ზარმა ჩამოკრა ჩემთვის
დროა შევაღო პატარა კარი
კარგად ვიცნობ მიტოვებული სახლის ბაღს
წითელი ყვავილებით და აწვერთილი ხეებით
მარტოსულმა ბევრი ვიხეტიალე მის ხეივნებში სულის სიმსუბუქის ჟამს
ღრუბლებს ადევნებული
დედამიწაზე მხოლოდ მათ ჩრდილს ვხედავდი.
დუმილის ყვავილი
ფაქიზად მოჩუქურთმებული დუმილის ყვავილი
ცნობისმოყვარე ბავშვი
ნასვრეტებიანი ტიხრიდან ხედავს უმანკო ხეებს
რომლებიც კენწეროებით ებჯინებიან თალხ ზეცას
დღის ნათელი თანდათან ინავლება
ბავშვი ფეხშიშველა მიაბიჯებს, რათა ტანით შეიგრძნოს მიწა და ბალახი.
მოგვიანებით ბავშვს შორს მოუსავლეთში გადაკარგავენ
მისამართი
სწორ მისამართს ვეძებ და თავს ვეუბნები რომ
ეს შეიძლება მთელი ცხოვრება გაგრძელდეს
სიზმარში კი საგდურის ბაქანზე მიტოვებული ჩემოდნები
გამცილებელს მივმართავ იტალიურად მაგრამ ყურსაც არ აბარტყუნებს
აქაც სწორი მისამართი უნდა მოვძებნო
სურს კი ადამიანებს რომ ვინმემ მოუსმინოს
ან იქნებ ფიქრობენ რომ მხოლოდ შიგნით მიმართული ხმა ისმის
თითქმის მდუმარე ხმა რომელიც არავის მიმართავს
ქალაქის გალავანი
რატომ იყო ესოდენ დარწმუნებული
რომ აღარასოდეს გადალახავდა ქალაქის სქელ გალავანს
…
სუნამოს შუშაში გამოკეტილი
ჩემი ლაჟვარდი ზეცა
ინახავს საიდუმლოს რომელიც ერთხელ გავუმხილეთ
იმ დღეთა სიმხურვალე სადღაცგადაიკარგა
მსგავსად ჭახჭახა სინათლის ნიაღვრისა
ახლა რომ სულ სხვა ბაღებს ეფინება
რომელთა წიაღში დაინავებს სურვილი
მწვანე გაზონების გასწვრივ კი მწკრივად დგანან ცარიელი მაგიდები
…
იარა კაცმა, იარა იარა და
როდესაც ერთ ყანასთან ჩაიარა
თავთავების მკრეფავმა ქალმა გამოსძახა
წუთით თუ შეყოვნდებით
ნახავთ როგორი სიყვარული ვიცი
კაცმა ჩაიცინა და სტვენა-სტვენით გააგრძელა გზა
…
იყო ღამეები პოლარული
იყო ღამეები არაპოლარული
იყო ღამეები მწველი იმედისა
იყო ღამეები მწველი უიმედობისა
…
როდესაც მოედანი იღვიძებდა თოვლის ქვეშ
და საკვამურებს ასდიოდა შავი კვამლი
ექმნებოდა შთაბეჭდილება, რომ
მკვდრეთით აღმდგარი ბედნიერების განცდა ეუფლებოდა
…
და ჰა, შენც გწერ წერილს
იმედია მაპატიებ
ჩელსი ანდერსონ სტრიტი 7
და სულაც არ მენაღვლება მიპასუხებ თუ არა
რადგან « რაც იყო, მუდამ იქნება »
თუნდაც აი ის ჰორტენზიები ორი სახლის იქით
რომელიც ესოდენ მოგწონდა
ან ზაფხულის მწვანე ჩრდილი
რომელიც მთელ ქუჩას ეფინებოდა
და აღმოსავლურ იერს შესძენდა
…
ბევრის დაპირება და არას კეთება
მხოლოდ საწოლზე წამოწოლა
ლურჯი ცის ჭვრეტა
ო რა სილურჯეა
და მხოლოდ საკვამურებიდან ამოსული კვამლის
ალმაცერი რწევა.
…
და მუდამ ფიქრობს გულზე
რომელიც ძგერს იქ უცხო მიწაზე
სხვის მკერდზე
და სძულს პატარა ცახცახა კუნთი რომელმაც უღალატა
მშვიდი უბნის სიჩუმეში
მხოლოდ იმ გულის ცემა ესმის
…
გარდაცვლილები გვიცქერენ ჩაღამებული თეთრი თვალებით
და დაყიალობენ როგორც მოხეტიალე მათხოვრები
ან როგორც მთვარე
აანთეთ ყველა სანთელი
გახსენი ღვინო უგემრიელესი
ვინ იცის, იქნებ ნისლთან ერთად
დაბრუნდნენ მოუსავლეთში.
…
სასაფლაოზე საფლავებს შორის ველოსიპედით მივსეირნობდი
ასტრალიები დავკრიფე
და შენ გამახსენდი
ცა იყო ლურჯი
მიწას კი უკვე შემოდგომის სურნელი ასდიოდა
ძველ სასაფლაოზე
რკინის მესერის უკან
ადამიანები კრძალვით იხდიდნენ ქუდებს