ესე,  კრიტიკა

შოთა იათაშვილი – წიგნებო, წინ!


უკვესაკმაოხანია, რაცმიდისპოლემიკაბუკინისტებისქალაქიდანაყრისადამათერთადგილასგადასახლებისგამო. აზრიგამოთქვესმწერლებმა, გამომცემლებმა, საკრებულოსთავმჯდომარემ (ამავედროს, მწერალმა, თუპირიქით), დარაცმთავარია, სხვადასხვასოციალურქსელებსათუფორუმებზეუბრალოდ, მკითხველებმა. მომხრეთათუმოწინააღმდეგეთაარგუმენტებითითქოსერთნაირადმყარიდადამაჯერებელიიყო, თუმცა სხვადასხვატიპის. ბუკინისტებისაყრისმომხრენიხშირადიურიდიულიენითსაუბრობდნენდამოკამათეებსემოციურობასადარომანტიზმშისდებდნენბრალს. თითქოსდაორივემხარემყველაფერითქვა, დააწიმხოლოდკი”ანარა”თქმით, პოზიციისდაფიქსირებითღაუნდაშემოიფარგლონისინი, ვინსაკუთარიაზრისგამოხატვადააგვიანა.

თითქოსმაგრამ,მგონი,არცმთლადასეა. კვლავმორიგრომანტიულჩანახატადრომარჩათვალონჩემინაწერი, შევეცდები, იურიდიულიენითმოლაპარაკეებსმათივეენითდაველაპარაკოდასაკუთარიარგუმენტებიუკანშევუტრიალო. რამდენადგამომივა, თავადგანსაჯეთ.

პოლემიკაშიხშირადტრიალებდაკარტოფილისთუპომიდვრისთემა. “კანონმოჩილნი”ამბობდნენ, თუგარევაჭრობააიკრძალადაკარტოფილისთუპომიდვრისყიდვააღარშეიძლება, მაშ,წიგნისყიდვარატომუნდაშეიძლებოდესო, “რომანტიკოსები”კიგაიძახოდნენ, წიგნიკარტოფილიდაპომიდორიხომარარის, ერთპირობებშირომდავაყენოთო. “კანონმორჩილნი”ესთეტიკურსაკითხებსაცაყენებდნენ: აბა,რალამაზისანახავიაცელოფანგადაფარებულიუსახურისტენდებიქუჩებშიო.

მოდი, შევეშვათწიგნისადახილბოსტნეულისერთმანეთთანშედარებას, მითუმეტეს, რომშესადარებლადშინაარსით გაცილებით ახლოს მყოფი რაღაცები მოგვეპოვება.ლაპარაკიასხვაბეჭდურპროდუქციაზეჟურნალგაზეთებზე, დაპრესისიმსტენდებზე, რომლებიცდღემდეთბილისისქუჩებშიყოველფეხისნაბიჯზეგვხვდება. ერთიგამაგებინებეთ, თუისგარევაჭრობაა, ესარააგარევაჭრობა? დათუბუკინისტებისსტენდები, სადაცმსოფლიოლიტერატურისშედევრებიაგამოფენილი, აუშნოვებსქალაქს, ისსტენდებიათასჯერუფროარაუშნოვებს, სადაცსარკე”, “თბილისელები”, “რეიტინგი”, “ასავალდასავალი”დაათასობითასეთიყვითელიგამოცემააგამოფენილი? მით უმეტეს, რომწვიმასათუქარშიმათსტენდებსაცისეთივეცელოფნებიაქვსგადაფარებული?

შეიძლებამავანმათქვას, ყვითელიპრესისგვერდითხომსოლიდურიპრესაციყიდებაო, შეიძლება,სხვამდაამატოს, პრესაყოველდღიურიადაამიტომყველგანუნდაიყიდებოდეს, წიგნისსაყიდლადკიმიბრძანდითწიგნისმაღაზიებშიანდედაენისბაღშიო, მაგრამთუკიკანონიუზენაესია, განაესარგუმენტია? გამოდის, რომვიღაცებიკანონს,როგორცუნდათ, ისეიყენებენდაირგებენ. თავისთავადჩნდებაეჭვი, რომბუკინისტებისაყრაგამომცემლებისმიერაალობირებული, ვინაიდანქუჩაშიწიგნებისარსებობამათბიზნესსრაღაცნაირადხელსუშლიდა.

არიანთუარაისინიბუკინისტები? – ამკითხვასსვამდნენგამომცემლებისაკუთარწერილებშიდაამტკიცებდნენ, რომდიდინაწილივითომბუკინისტებისა, სინამდვილეშიგადამყიდველია. ალბათისინი,ასეთუისე,მართლებიცარიან, ნამდვილიბუკინისტისხვაადასასკოლოსახელმძღვანელოებისგადამყიდველისხვა. მაგრამ, რადგანაცაქთითქოსდაზღვრისგავლებასაკმაოდძნელია, მათიაზრით, ყველაუნდააიყაროს. ცხადია, უფრომეტადვერგავავლებთზღვარსლიბერალის”, “24 საათის”დასარკე”გამყიდველსშორის, რადგანორივეგამოცემაერთსტენდზედევს. რავქნათახლა: მათაცგამოვუყოთერთიპარკიდავისაცპრესისშეძენამოუნდება, იქითგაეშუროს? თუიქნებ მაინცვცადოთდადავანაწევროთისინი? მაგალითად, ყვითელიპრესაბლიადსკიპარკში”გაიყიდოს, სახელისუფლებოპრესა – “ვარდებისპარკში”, ლიბერალურიკი, ვთქვათვერისბაღში?

გასაგებია, რომუკვევხუმრობ, ვხუმრობ, რათაკანონმორჩილებს”მათიარათანამიმდევრულობადავანახოდაის, რომუფრომეტადსაკუთარიინტერესებიდანამოდიან, ვიდრესახელმწიფოინტერესებიდან. დაალბათგესმით, რომარანაირადარცპრესასდაარც პრესისგამყიდველსაწყალხალხსარვერჩი, პირიქით, თუსაჭიროგახდა, მათაცბოლომდედავიცავ.

აიესაა. სულესააჩემიარარომანტიული”ხედვაამსაკითხისა. თუმცათავსალბათმაინცვერშევიკავებ, დაწერილისბოლოსრომანტიულადაც”ვიტყვირამდენიმესიტყვას:

წიგნიყველგანუნდაიყოსდაარამხოლოდრამდენიმეწიგნისმაღაზიაშიდადედაენისბაღში.თუნდაცმხოლოდიმიტომ, რომამყოფამდახალხისმიზანმიმართულმაგამოტვინებამთითქმისსაერთოდდაავიწყამოსახლეობის 99%-წიგნისარსებობა. ჰო, ასეა, ქუჩაშიუაზროდრომგაბოდიალდება, ყველგანუნდაშეეჩხიროსასეთადამიანსთვალშიწიგნი! იქნებ, რომმობეზრდებაესუაზროარსებობა, მივიდესერთერთდახლთანდადახედოსმერერომელიღაცწიგნიაიღოსხელში, გადაფურცლოსდასაერთოდ, ქვეყნისმოსახლეობასუნდაახსოვდესწიგნისარსებობა. ვიზუალურადმაინცუნდაახსოვდეს, როგორცკიიგიამასდაივიწყებს, შეგიძლიათჩათვალოთ, რომქვეყანადაშლილი, დანგრეულიდაუპერსპექტივოა. იარაღისჟღარუნითსახელმწიფოვერაშენდება!

ვიზუალურადმაინცუნდაახსოვდეს-მეთქი, ვთქვიჰო, მესმის, ესბოლოეტაპია, თითქოსარცარაფრისმომცემი, მაგრამოდნავმაინცრაღაცისიმედსრომგიტოვებს, ისეთიწიგნებიცცოტააგრესიულებიუნდაიყვნენამსამყაროში, კიარშეიყუჟონფრთხილადდადაიმალონ, არამედხანდახანშეტევაზეცუნდაგადავიდნენხოლმეწიგნებო, წინ!

 

დაიბეჭდა ჟურნალ “ლიბერალში”

Facebook Comments Box