უკვესაკმაოხანია, რაცმიდისპოლემიკაბუკინისტებისქალაქიდანაყრისადამათიერთადგილასგადასახლებისგამო. აზრიგამოთქვესმწერლებმა, გამომცემლებმა, საკრებულოსთავმჯდომარემ (ამავედროს, მწერალმა, თუ– პირიქით), დარაცმთავარია, სხვადასხვასოციალურქსელებსათუფორუმებზე – უბრალოდ, მკითხველებმა. მომხრეთათუმოწინააღმდეგეთაარგუმენტებითითქოსერთნაირადმყარიდადამაჯერებელიიყო, თუმცა –სხვადასხვატიპის. ბუკინისტებისაყრისმომხრენიხშირადიურიდიულიენითსაუბრობდნენდამოკამათეებსემოციურობასადარომანტიზმშისდებდნენბრალს. თითქოსდაორივემხარემყველაფერითქვა, დააწიმხოლოდ “კი”–სან “არა”–სთქმით, პოზიციისდაფიქსირებითღაუნდაშემოიფარგლონისინი, ვინსაკუთარიაზრისგამოხატვადააგვიანა.
თითქოს… მაგრამ,მგონი,არცმთლადასეა. კვლავმორიგრომანტიკულჩანახატადრომარჩათვალონჩემინაწერი, შევეცდები, იურიდიულიენითმოლაპარაკეებსმათივეენითდაველაპარაკოდასაკუთარიარგუმენტებიუკანშევუტრიალო. რამდენადგამომივა, თავადგანსაჯეთ.
პოლემიკაშიხშირადტრიალებდაკარტოფილისთუპომიდვრისთემა. “კანონმოჩილნი”ამბობდნენ, თუგარევაჭრობააიკრძალადაკარტოფილისთუპომიდვრისყიდვააღარშეიძლება, მაშ,წიგნისყიდვარატომუნდაშეიძლებოდესო, “რომანტიკოსები”კიგაიძახოდნენ, წიგნიკარტოფილიდაპომიდორიხომარარის, ერთპირობებშირომდავაყენოთო. “კანონმორჩილნი”ესთეტიკურსაკითხებსაცაყენებდნენ: აბა,რალამაზისანახავიაცელოფანგადაფარებულიუსახურისტენდებიქუჩებშიო.
მოდი, შევეშვათწიგნისადახილ–ბოსტნეულისერთმანეთთანშედარებას, მითუმეტეს, რომშესადარებლადშინაარსით გაცილებით ახლოს მყოფი რაღაცები მოგვეპოვება.ლაპარაკიასხვაბეჭდურპროდუქციაზე – ჟურნალ–გაზეთებზე, დაპრესისიმსტენდებზე, რომლებიცდღემდეთბილისისქუჩებშიყოველფეხისნაბიჯზეგვხვდება. ერთიგამაგებინებეთ, თუისგარევაჭრობაა, ესარააგარევაჭრობა? დათუბუკინისტებისსტენდები, სადაცმსოფლიოლიტერატურისშედევრებიაგამოფენილი, აუშნოვებსქალაქს, ისსტენდებიათასჯერუფროარაუშნოვებს, სადაც “სარკე”, “თბილისელები”, “რეიტინგი”, “ასავალ–დასავალი”დაათასობითასეთიყვითელიგამოცემააგამოფენილი? მით უმეტეს, რომწვიმასათუქარშიმათსტენდებსაცისეთივეცელოფნებიაქვსგადაფარებული?
შეიძლებამავანმათქვას, ყვითელიპრესისგვერდითხომსოლიდურიპრესაციყიდებაო, შეიძლება,სხვამდაამატოს, პრესაყოველდღიურიადაამიტომყველგანუნდაიყიდებოდეს, წიგნისსაყიდლადკიმიბრძანდითწიგნისმაღაზიებშიანდედაენისბაღშიო, მაგრამთუკიკანონიუზენაესია, განაესარგუმენტია? გამოდის, რომვიღაცებიკანონს,როგორცუნდათ, ისეიყენებენდაირგებენ. თავისთავადჩნდებაეჭვი, რომბუკინისტებისაყრაგამომცემლებისმიერაალობირებული, ვინაიდანქუჩაშიწიგნებისარსებობამათბიზნესსრაღაცნაირადხელსუშლიდა.
არიანთუარაისინიბუკინისტები? – ამკითხვასსვამდნენგამომცემლებისაკუთარწერილებშიდაამტკიცებდნენ, რომდიდინაწილივითომბუკინისტებისა, სინამდვილეშიგადამყიდველია. ალბათისინი,ასეთუისე,მართლებიცარიან, ნამდვილიბუკინისტისხვაადასასკოლოსახელმძღვანელოებისგადამყიდველი – სხვა. მაგრამ, რადგანაცაქთითქოსდაზღვრისგავლებასაკმაოდძნელია, მათიაზრით, ყველაუნდააიყაროს. ცხადია, უფრომეტადვერგავავლებთზღვარს “ლიბერალის”, “24 საათის”და “სარკე”–სგამყიდველსშორის, რადგანორივეგამოცემაერთსტენდზედევს. რავქნათახლა: მათაცგამოვუყოთერთიპარკიდავისაცპრესისშეძენამოუნდება, იქითგაეშუროს? თუიქნებ მაინცვცადოთდადავანაწევროთისინი? მაგალითად, ყვითელიპრესა “ბლიადსკიპარკში”გაიყიდოს, სახელისუფლებოპრესა – “ვარდებისპარკში”, ლიბერალურიკი, ვთქვათ – ვერისბაღში?
გასაგებია, რომუკვევხუმრობ, ვხუმრობ, რათა “კანონმორჩილებს”მათიარათანამიმდევრულობადავანახოდაის, რომუფრომეტადსაკუთარიინტერესებიდანამოდიან, ვიდრე– სახელმწიფოინტერესებიდან. დაალბათგესმით, რომარანაირადარცპრესასდაარც პრესისგამყიდველსაწყალხალხსარვერჩი, პირიქით, თუსაჭიროგახდა, მათაცბოლომდედავიცავ.
აიესაა. სულესააჩემი “არარომანტიული”ხედვაამსაკითხისა. თუმცათავსალბათმაინცვერშევიკავებ, დაწერილისბოლოს “რომანტიულადაც”ვიტყვირამდენიმესიტყვას:
წიგნიყველგანუნდაიყოსდაარამხოლოდრამდენიმეწიგნისმაღაზიაშიდადედაენისბაღში.თუნდაცმხოლოდიმიტომ, რომამყოფამდახალხისმიზანმიმართულმაგამოტვინებამთითქმისსაერთოდდაავიწყამოსახლეობის 99%-სწიგნისარსებობა. ჰო, ასეა, ქუჩაშიუაზროდრომგაბოდიალდება, ყველგანუნდაშეეჩხიროსასეთადამიანსთვალშიწიგნი! იქნებ, რომმობეზრდებაესუაზროარსებობა, მივიდესერთ–ერთდახლთანდადახედოს… მერერომელიღაცწიგნიაიღოსხელში, გადაფურცლოს… დასაერთოდ, ქვეყნისმოსახლეობასუნდაახსოვდესწიგნისარსებობა. ვიზუალურადმაინცუნდაახსოვდეს, როგორცკიიგიამასდაივიწყებს, შეგიძლიათჩათვალოთ, რომქვეყანადაშლილი, დანგრეულიდაუპერსპექტივოა. იარაღისჟღარუნითსახელმწიფოვერაშენდება!
ვიზუალურადმაინცუნდაახსოვდეს-მეთქი, ვთქვი… ჰო, მესმის, ესბოლოეტაპია, თითქოსარცარაფრისმომცემი, მაგრამოდნავმაინცრაღაცისიმედსრომგიტოვებს, ისეთი… წიგნებიცცოტააგრესიულებიუნდაიყვნენამსამყაროში, კიარშეიყუჟონფრთხილადდადაიმალონ, არამედხანდახანშეტევაზეცუნდაგადავიდნენხოლმე… წიგნებო, წინ!
დაიბეჭდა ჟურნალ “ლიბერალში”