ტონი მორისონის „სულა“ – ნახმარი და გამონაცვალი სიმარტოვე
-
-
ალესანდრო ბარიკოს “მეოცე” – სანამ ერთი კარგი ამბავი დაგრჩენია მოსაყოლი
-
პეტერ ჰანდკეს „მოკლე წერილი, ხანგრძლივი დამშვიდობება“ – ოდისევსი პირუკუ
-
თეა თოფურიას „იაკობის ჭასთან“ – ორი ტყუილი ერთ სიმართლეში
-
სილვი დრაპოს “მდინარე” – „ჩვენ აღარასდროს დავიძინებთ ჩვენს სიცოცხლეში“
-
თომას ბერნჰარდის „დაღმამავალი“ – „მსოფლიო სავსეა ხეიბრებით“
-
გიორგი ჩიტიძე – ჯადოსნური გზამკვლევი მგლოვიარეთათვის
-
თამრი ფხაკაძის „ჩვენ, თურმელები“ – სახლი, რომელიც ცოცხალია
-
ზურა ჯიშკარიანი – „მე ვწუხვარ ბაღზე”
-
იტალო კალვინოს „კოსმოკომიკური ამბები“ – სამყაროს კოსმოკომიკური ავტობიოგრაფია
